In de eerste week van oktober hebben wij als bestuur diverse projecten bezocht in Armenië.
Op maandag hebben wij een bezoek gebracht aan het Instituut Nor Karberd voor mensen met een beperking. Hier hebben we het hippocentrum bezocht.
Toen wij daar aankwamen was de leiding aan het werk. Zij hebben een speciale opleiding gevolgd voor het begeleiden van kinderen met behulp van paarden. De kosten van deze begeleiding zijn door onze stichting gesponsord.
Vooral kinderen met autisme worden rustig en genieten erg om op het paard te zitten en rondjes te rijden in het hippocentrum.
Ook kunnen er mensen uit het dorp komen paard rijden waar ze voor moeten betalen.
Daarna zijn we samen met de directeur naar Masis gereden een ander dorp waar het dagcentrum staat.
Het dagcentrum draait op volle toeren en er is een wachtlijst van ruim 50 kinderen uit de omliggende dorpen.
Het was een feest om dit te mogen aanschouwen!
We hebben ook een ander gebouw op het zelfde terrein bekeken dat helemaal gerenoveerd wordt (door giften) en tevens dagopvang gaat bieden aan kinderen met een verstandelijke beperking.
Wij hebben de vraag gesteld of ze nog iets nodig hebben voor het dagcentrum.
Natuurlijk, dat worden 3 staande spiegels welke gebruikt gaan worden voor logopedie en fysiotherapie, een grote speelkast en wat kindermeubeltjes.
Een paar dagen later hebben we de plaatselijke timmerman de opdracht gegeven om deze materialen te maken.
En ook hier snijdt het mes aan twee kanten en wij hopen bij een volgend bezoek het te mogen bewonderen.
De volgende dag zijn we op pad geweest met de dames Lucine en Gayane.
Wij zijn bij David, een spastische jongen van 15 jaar die de gehele dag op een harde bank ligt, geweest en de timmerman van het dorp waar David woont was ook aanwezig.
Sjoerd heeft een tekening van een bed gemaakt en voorgelegd aan de timmerman. We wilden ook dat het hoofdgedeelte elektrisch te bedienen moet zijn zodat David het zelf kan regelen.
En de foto’s zeggen genoeg, David ligt als een Prins in het bed!
Wij zijn ook nog bij Angela geweest, een spastische meisje die vorig jaar een laptop van ons kreeg om haar wereld te vergroten.
En zie nu, ze zit op Facebook!!
Wat is ze trots!!
Er zou onderzocht worden of deze 2 jongelui eventueel naar een observatiekliniek konden gaan om daar de mogelijkheden van hen te onderzoeken. Dit is niet gelukt omdat de ouders te grote bezwaren zagen wat betreft onderdak en vervoer en te lange tijd van huis.
Het volgende bezoek was bij een vrouw van 25 jaar die zwaar autistisch is en thuis de hele dag op de bank zit.
De vraag van haar moeder is haar financieel te helpen als zij naar de tandarts moet.
Hierbij is de nodige medische zorg vereist en dit brengt hoge kosten met zich mee.
Ook hebben wij nog een gezin bezocht waar een jongetje van 4 jaar net aan beide voetjes geopereerd was.
Arthur, het jongetje, krijgt 15 keer fysiotherapie.
Wij hebben de onkosten betaald en aangeboden als er meer zorg nodig is.
Vorig jaar hebben wij een gezin geholpen met een aanbouw aan het huis waar wc , douche, en wastafel is gerealiseerd.
Helaas is daar nooit een dak opgezet.
Gelukkig hebben we deze keer goede afspraken kunnen maken met degene die het project leidt.
En zoals u op de foto’s ziet: het dak zit erop!
De familie is erg dankbaar maar wij zijn natuurlijk ook erg blij dat er een dak op zit voor de strenge winter begint.(ongeveer –15 s’nachts)
Omdat er geld over was is er een legale gasleiding geplaatst en nog een raamkozijn omdat het andere kozijn verrot was.
Dit is allemaal gerealiseerd mede door uw gift waar wij u hartelijk voor willen bedanken.
In het voorjaar hebben wij een vrouw van midden 40 financieel geholpen. Zij had staar waar ze aan geholpen moest worden, maar het geld ontbrak en haar ogen gingen alleen maar achteruit.
Doordat wij de operatie betaald hebben kan zij weer goed kijken en haar gezin weer zelf runnen.
Wij hebben toen tevens een groep vrouwen 3 weefgetouwen geschonken zodat ze hun eigen gemaakte materialen kunnen verkopen.
In het verslag van 2015 heeft u kunnen lezen en foto’s gezien over het jongetje Karen die in een mooie aangepaste gele stoel zat.
Helaas heeft hij er maar een half jaar van kunnen genieten.
Op 11 jarige leeftijd is hij overleden.
Wij hebben een gedenkboekje achter gelaten bij zijn ouders.
Wij zijn blij met uw gift want zo kunnen wij grote, kleine en mooie projecten realiseren.
En zij die in Armenië wonen zijn u dankbaar dat er aan hen gedacht wordt uit het verre Nederland.
Wij blijven zorgvuldig en met veel plezier deze projecten volgen en jaarlijks een bezoek brengen aan Armenië , hierdoor ontstaat een hechte band met vele mensen daar.