Zoals u heeft kunt lezen in het verslag van ons laatste bezoek in oktober 2014 hebben wij via een transportbedrijf materialen opgestuurd welke wij beloofd hadden aan de gezinnen in overleg met de twee vrijwilligsters, die deze gezinnen bezoeken. Deze gezinnen hebben wij nu samen met de 2 vrijwilligers (Lucine en Gayane) bezocht. Zo zijn we naar het gezin geweest waar 2 verstandelijk gehandicapte zusjes die de hele dag op een stoel en bed liggen.
Besloten is, in overleg met Lusine en Gayane, om een zitzak, een hangmat en een IPad voor hen te kopen. Allemaal erg zinvol teneinde hun fysieke en geestelijke ontwikkeling te stimuleren. Hier waren ze erg blij mee.
Het volgende gezin wat wij bezochten heeft een klein meisje van 6 jaar wat dubbelgehandicapt is. Toen wij er aankwamen zat zij prinsheerlijk in de zitzak en de grote bugy, waar moeder haar in huis in kan zetten en er mee rond kan rijden, stond er ook. Beide materialen heeft de stichting vanuit Nederland laten bezorgen.
Het derde gezin, wat wij hebben bezocht, heeft 2 jongens waarvan 1 jongen de hele dag op 2 stoelen ligt. De grote wens van moeder was een kinderstoel op wieltjes te hebben zodat hij aan tafel kan zitten en zij hem goed te eten kan geven.
Deze stoel hebben wij tweede hands in Nederland kunnen kopen.
Aangezien de stoel net binnen was wisten de ouders niet zo goed hoe zij de stoel konden verstellen, ook omdat het gereedschap wat wij er bij hadden geleverd niet was aangekomen. Gelukkig had de vader een inbussleutel en zo konden wij voordoen hoe je de stoel in de juiste houding kon zetten zodat hun zoontje er fijn in kan zitten. Toen de stoel was aangepast en hun zoon er prima inzat zagen we de ouders glunderen maar ook wij waren ontroerd!
Het was al met al een heftige, mooie en ontroerende dag.
De volgende dag zijn we eerst naar de inrichting gegaan want voor onze nieuwe penningmeester was het de eerste keer dat hij een bezoek aan Armenië bracht. Daar waren de materialen ook aangekomen vanuit Nederland. En er zijn altijd een paar kinderen die ons herkennen en hartelijk verwelkomen wat steeds weer leuk is om te zien.
Daarna waren we aanwezig bij de opening van het dagcentrum, een onderdeel van de inrichting Nor Kharberd. In het dagcentrum heeft de stichting een deel van de inrichting gefinancierd. De directeur had speciaal op ons gewacht voor de opening van het centrum wat toch heel speciaal was. Ook Asmik (naar wie wij onze stichting hebben vernoemd) hebben we weer ontmoet en zij herkende ons meteen ook al was dat bij het dagcentrum.
Zij ging daar met een groepje van 8 jongelui dansen ter ere van de opening. Maar ook een groepje peuters zongen een paar liedjes de crèche huisvest nl in hetzelfde gebouw. Ouders met hun gehandicapte kind die naar de dagopvang gaan waren ook aanwezig. Het was echt een feestelijk gebeuren.
Er was grote waardering voor de stichting voor de sponsoring van het keukenblok, de tafels en de wandkasten. Mede dankzij uw giften! Het was echt een feest en bijzonder om alles te mogen meemaken.
De volgende dag zijn we met een jongen die goed Engels sprak naar zijn dorp geweest waar een gezin woont waar een badkamer gerealiseerd zou worden voor een gezin waar de vader van blind is.Toen we er aan kwamen stond de heer des huizes ons al buiten op te wachten met zijn vrouw en 2 dochters. En hij had voor ons allen een persoonlijk bedankje toen wij elkaar voor het eerst de hand schudde. De badkamer was bijna klaar met daar weer een grote muur omheen maar het dak een deur en raam ontbrak nog. Dit wordt de komende tijd verder afgemaakt.
Wij hebben ook 2 nieuwe projecten in gang gezet.
Het gaat over 2 jonge mensen van 14 en 15 jaar. De jongen die spastisch is, ligt ook de hele dag op een bank in een kleine huiskamer. Daar willen we een aangepast hoog bed voor laten maken, zodat hij meer van de omgeving ziet en zijn ouders niet hoeven te bukken om hem in en uit bed te tillen.
Het meisje die in een rolstoel zit en de hele dag thuis is zou graag meer willen doen en volgens ons ook meer kunnen. Wij hebben voor haar een notebook gekocht, zodat haar blik meer verruimt wordt. Daar was ze wel heel blij mee.
Tevens willen wij deze 2 jongelui een maand naar en observatiekliniek sturen zodat de medische staf hen kunnen onderzoeken en observeren wat precies hun handicap is en wat ze nog allemaal in hun mars hebben.
Deze plannen zijn weer in overleg gegaan met Lucine en Gayane, die dit project verder zullen begeleiden. Tevens hebben wij gevraagd of zij willen nagaan of ambulante hulp in een aantal gezinnen thuis tot de mogelijkheden behoort.