21 mei 2023
Een delegatie van het bestuur, Marleen, Lex, Jos en Jacolien, zijn afgereisd naar Armenië. Met regelmaat schrijven we een reisverslag van ons werkbezoek.
Dag 1: werkbezoek MTA-programma
We ontmoetten Lusine en Heghine in Yerevan en bezochten samen met hen de regio Armevir op deze eerste dag van ons bezoek. Allereerst bezochten we een gezin met een tweeling. Mariam en Narek zijn prematuur geboren, inmiddels bijna 6 jaar oud en zijn beide meervoudig gehandicapt.
(Lusine en Heghine aan het werk met Mariam en Narek)
Tijdens ons bezoek waren de fysiotherapeut en ergotherapeut met beiden kinderen aan het werk en dat gaf ons een goed beeld van hoe er gewerkt wordt in het Mobile Team programma. Een van de criteria om geselecteerd te worden voor dit programma is dat de ouder(s) gemotiveerd zijn om zelf bij te dragen in de training. Dat ouders hun verhaal kunnen delen is een bijkomend positief effect. De moeder van Mariam en Narek vertelde ons dat ze zich door dit programma heel erg gesteund voelt. Moeder vertelde dat door de training ook hun levenswijze en eetpatroon is positieve zin is veranderd.
Voor Mariam en Narek is het programma 4 weken geleden gestart en in zo’n korte tijd was het effect al duidelijk te zien, Narek kan nu zelfstandig een broodje vasthouden, laat meer emoties zien en is in staat om zelfstandig te zitten. Dit was tot voor kort niet mogelijk. Mariam was in het begin heel onrustig en wilde niet goed meewerken, maar laat de therapeuten inmiddels toe en is meer ontspannen. Beide kinderen begrepen de instructies, er was communicatie mogelijk. Mariam riep haar opa bij naam: “Papik!”
(Trotse opa Papik met zijn kleinkinderen)
Moeder doet iedere dag de oefeningen met de kinderen en staat er heel erg voor open om meer te leren, juist ook omdat de ontwikkeling zo is verbeterd in korte tijd. En ze wil zich later niet schuldig voelen dat ze niet voldoende voor haar kinderen gedaan heeft.
Daarna bezochten we een gezin met 3 kinderen, Avetik (17 jaar), Hovsep (16 jaar) en Marian (9 jaar). Alle drie geboren met een erfelijke afwijking. Het doel van de training van het MTA-programma is de zelfstandigheid trainen. Ook dit gezin is pas sinds een maand in het programma en ook hier werd een enorme progressie waargenomen. Marian is sinds een paar dagen zelfstandig gaan staan en probeert voorzichtig haar eerste stappen te zetten. Samen met de beide therapeuten deed moeder de oefeningen met de kinderen tijdens ons bezoek, waarbij ze instructies kreeg van de fysiotherapeute.
We zagen de ergotherapeut oefenen met ontwikkelingsmateriaal en hierdoor heeft Hosvep geleerd zelfstandig zijn lepel vast te houden.
(Hovsep druk aan het oefenen 😉
Tijdens beide bezoeken waren we onder de indruk. Het lijken kleine stapjes maar voor deze kinderen en hun gezin en omgeving zijn het hele grote stappen. Ook de enorme betrokkenheid van de ouders laten zien wat de waarde is van het MTA-project. Hun dankbaarheid om te mogen deelnemen is groot.
Vervolgens reden we naar een klein dorpje in Armevir waar een voormalig gemeentehuis, dat nu leeg staat, mogelijk omgebouwd zou kunnen gaan worden tot een sportaccommodatie voor kinderen en volwassenen met een beperking.
Marineh is social worker en zij begeleidt een Boccia sportteam.
(Boccia is een bal- en werpsport die vergelijkbaar is met bowls en petanque. Boccia is geschikt voor sporters met een hersenverlamming of een zware motorieke beperkingen. Bron: wikipedia)
De droom van Marineh is om een eigen trainingscentrum te realiseren in samenwerking met Dr. Lusine en de Nrané NGO. Asmik Nederland willen onderzoeken of wij hieraan kunnen bijdragen.
(Social worker Marineh met Lusine)